Op 1 juli 1970 werd Heer door Maastricht geannexeerd en verloor “Oos Hierder Dörrepke” zijn zelfstandigheid. Maar voor één zaak had zelfstandig Heer nog gezorgd. Nog vóór de annexatie kreeg Heer zijn eigen Gemeenschapshuis, weliswaar nog niet helemaal af, maar het was nog voor en door de Heerder gemeenschap gepland en op stapel gezet.
De bouw werd gedeeltelijk gefinancierd door de opbrengst van de verkoop ons oude Patronaat en voor het andere deel door de Heerdernaren zelf. Iedereen kon symbolisch een steen kopen voor de prijs van 1 gulden!!
Op 6 februari 1971 was dan de grote dag dat “Aen de Wan” (voor deze naam werd een prijsvraag uitgeschreven), zijn deuren kon openen.
Onder leiding van de eerste voorzitter Dr. Seelen en in het bijzijn van burgemeester Baeten en echtgenote ging voor de hele Heerder gemeenschap het nieuwe trefpunt open.
Omdat het voor de toenmalige beheerder problemen met zich meebracht om niet bij de werkplek te wonen, werd in 1975 door het bestuur besloten een bovenwoning op het Gemeenschapshuis te bouwen.
Voor de beheerder waren toen de problemen opgelost, voor het bestuur echter niet want de bouw hiervan bracht de nodige financiële problemen met zich mee, zo erg zelfs dat het voortbestaan van het ontmoetingscentrum in gevaar kwam. Met hulp van de Gemeente Maastricht is dit gelukkig voorkomen kunnen worden.
Door inzet van van opeenvolgende besturen en talloze vrijwilligers onder leiding van wijlen Ere-Voorzitter. P. Heuts, kreeg de Wan een steeds beter aanzien, zodat we nu rustig kunnen spreken over “ons” prachtig gemeenschapshuis waar vele verenigingen een onderkomen/ hun home hebben.
Pastoor Wiertz spreek de aanwezigen toe in de centrale grote zaal, nadat hij het nieuwe gebouw heeft ingezegend.
Burgemeester Baeten en zijn echtgenote bewonderen de keukeninrichting van deze nieuwste Heerder aanwinst. En met op het fornuis…de waterketel! Deze wordt tot op heden nog actief gebruikt! Investeren in kwaliteit loont!
Zomaar wat weetjes over ons ontmoetingscentrum Aen de Wan
- Ons gemeenschapshuis werd in 1971 geopend door de toenmalige burgemeester Baeten.
- Januari 1985 stond de Wan er niet goed voor, veel achterstalligonderhoud, de vloeren waren heel slecht de toiletten waren vies en verouderd. en een schuldenlast van fl 350.000,=. We konden daarom ook niets uitgeven aan het onderhoud van het interieur
- Ook het onderhoud aan de buitenkant van het gebouw was belabberd, misschien herinnert u zich nog dat het woonhuis bekleed was met zwarte multiplex. Verder was er geen buitenverlichting.
- In dat zelfde jaar nog werd ons gemeenschapshuis verkocht aan de gemeente Maastricht voor een gulden. Dit was deenigee manier om te overleven, wij konden weer met een schone lei beginnen en het achterstallig groot onderhoud kon door de gemeente uitgevoerd worden. Dit nam nog wel de nodige jaren in beslag. Door verschillende hulpfondsen aan te schrijven kwam er geld voor een nieuwe vloer en door het werk van veel vrijwilligers kon er langzaam maar zeker het interieur opgeknapt worden zoals een nieuwe bühne, gordijnen, theaterverlichting, verlichting door het hele gebouw, geluidsisolatie tussen de vertrekken in het souterrain en buiten werd een nieuwe bestrating en verlichting gerealiseerd. Verder werden de ventilatiesystemen weer gangbaar gemaakt en kwamen er nieuwe CV ketels. Ik kan u ondertussen al vertellen dat we nu al aan de derde nieuwe vloer zijn en dat deze ook weer moet vervangen worden omdat de onderlaag in de zaal aan het verpulveren is en ook de CV ketels zijn in 2012 alweer vervangen.
- Een doorn in het oog was, zeker voor oudere mensen, het feit dat de toiletten zich beneden bevonden en er alleen een invalidentoilet boven was. Dit was een groot nadeel en moest wat op gevonden worden. In 1993 werd dan ook een nieuwe toiletgroep gerealiseerd op de begaande grond achter de foyer maar onder het bestaande dak, want daar hadden we destijds een soort overkapping. De totale kosten waren toen fl 180.000,=. Door gelden van R.K Weeshuizen, Kath. Noden, E. Strouven stg, Kon. Julianafonds, Gem. Maastricht, Lening van Brouwerij brand en eigen middelen kon de bouw gestart worden. Beneden werd de heren toilet omgebouwd naar opslagruimte en de dames toilet werd opgedeeld in heren en dames toilet. Dit project werd in november 1993 geopend door wethouder Piet Neus.
- In 2010 moest het gebouw i.v.m. de gebruiksvergunning brandveilig gemaakt worden, dit hield in dat alle plafonds en wanden brandvertragend gemaakt diende te worden en dus vernieuwd werden, gelukkig werd dit betaald door de gemeente Maastricht. Maar voor ons was er toch nog een enorme kostenpost want alle gordijnen moesten vernieuwd worden en werd meteen het schilderwerk van het gehele gebouw onderhanden genomen door de vrijwilligers van het bestuur.
- In 2011 werd het souterrain aangepakt. De grote ruimte beneden werd niet of nauwelijks gebruikt. Daar er veel vraag was naar streetdance ruimten werd er besloten deze ruimte op te delen in drie lokalen waarvan twee met een nieuwe vloer, totale kosten € 50.00,=. Ook deze werden weer betaald door diverse fondsen en eigen middelen. Deze keer geen aannemer maar zelf verbouwd door de vrijwilligers van het bestuur, alleen de vloeren hebben we laten doen.
Dit is een opsomming van een aantal grote projecten, maar er zijn ontelbaren kleine klussen geweest die telkens weer door vrijwilligers gerealiseerd werd en nog steeds tot op de dag van vandaag
